City Break #031| The Pearl
ζέστη, πετρέλαια, μαργαριτάρια, και ουρανοξύστες
Είχα περάσει από το αεροδρόμιό της πάνω από 20 φορές, άλλωστε είναι ένα πολύ σημαντικό αεροπορικό hub, κυρίως για τους ασιατικούς προορισμούς. Δεν είχα όμως ποτέ την ευκαιρία να δω κάτι περισσότερο από την όμορφη θέα κατά την απογείωση, εάν πετούσα ημέρα και καθόμουν στην κατάλληλη θέση. Οπότε βρήκα την ευκαιρία κατά την επιστροφή από το πρόσφατο ταξίδι μου στην Kuala Lumpur, και άφησα ένα 24ωρο κενό ώστε να δω τι έχει να προσφέρει αυτή η πόλη.
Έχω να πω ότι η Ντόχα δεν με απογοήτευσε. Βοήθησε φυσικά το γεγονός ότι ήταν Ιανουάριος, επομένως δεν είχε την αφόρητη ζέστη που επικρατεί από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο. Όσα έχει να δει κανείς είναι αρκετά “μαζεμένα” και η ημέρα περνάει ευχάριστα. Ελάτε να σας τη γνωρίσω.
Από τις Πέρλες στον Μαύρο Χρυσό
Η ιστορία της πόλης, αλλά και της χώρας του Κατάρ συνολικά, δεν είναι τόσο παλιά, είναι όμως αρκετά ενδιαφέρουσα. Η μικρή αυτή χερσόνησος που εξέχει από το “σώμα” της Σαουδικής Αραβίας γνώρισε μία σημαντική ακμή με την αλιεία και το εμπόριο των φημισμένων μαργαριταριών του Περσικού Κόλπου. Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο μισός πληθυσμός του Κατάρ απασχολούνταν σε αυτή τη βιομηχανία.
Όλα άλλαξαν προς τα τέλη της δεκαετίας του 1930, όταν ο Μαύρος Χρυσός μετέβαλλε την οικονομία της ευρύτερης περιοχής, και του Κατάρ προφανώς. Η αλιεία μαργαριταριών σχεδόν εκμηδενίστηκε, με τα τελευταία πια αλιευτικά σκάφη να σταματούν τις εξορμήσεις τους ήδη από το 1960.
Η σημερινή εικόνα της πρωτεύουσας του Κατάρ είναι αυτή μίας υπερσύγχρονης πόλης με άφθονο χρήμα. Η θέα των πολλών ουρανοξυστών από το πάρκο στα νότια του μικρού όρμου είναι καθηλωτική, ιδίως το βράδυ. Τα παλιά πλοιάρια προσθέτουν μία πινελιά νοσταλγίας.
Σύνδεση με το παρελθόν
Το Katara Cultural Village είναι το πρώτο μέρος που θα επισκεφτεί κανείς, για να πάρει μία γενική ιδέα από το παρελθόν και την παράδοση της περιοχής. Τα κτίσματα είναι όλα στο αραβικό στυλ, με μικρά σοκάκια και τέντες για προστασία από τον σκληρό ήλιο.
Έχει γίνει εξαιρετική δουλειά από τους καταριανούς στην προώθηση της κουλτούρας τους και της παράδοσής τους.
Η είσοδος του Katara Village φέρει και το σήμα του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου που διοργάνωσε η χώρα το 2022, με πολύ μεγάλη επιτυχία μάλιστα.
The Pearl (η γειτονιά)
Στο βόρειο μέρος της πόλης βρίσκεται ένα τεχνητό νησί, το οποίο πολύ φυσιολογικά ονομάστηκε The Pearl. Ήταν το πρώτο μέρος όπου επιτράπηκε η ιδιοκτησία ακινήτων από ξένους.
Το μέρος είναι ακριβό. Το στυλ και το ύφος δεν είναι κάτι το πολύ όμορφο, αυτά τα μονομπλοκ κτίρια διαμερισμάτων δεν είναι και ό,τι πιο όμορφο θα δει κανείς στη ζωή του. Όμως η μαρίνα μπροστά τους, και η φοβερή τάξη και καθαριότητα, προδιαθέτουν θετικά. Μην ξεχνάμε βέβαια ότι αυτό το μέρος απευθύνεται σε εύπορους expats.
Η παραδοσιακή Ντόχα
Το νότιο τμήμα της πόλης παρουσιάζει αντικειμενικά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Δεν είναι μόνο το πανέμορφο πάρκο και η προκυμαία -η Corniche όπως την λένε- με την ατελείωτη περαντζάδα και την φανταστική θέα προς τους ουρανοξύστες, αλλά και το παζάρι, το τζαμί, και άλλα.
Bin Zaid
Ένα από τα χαρακτηριστικότερα τοπόσημα της Ντόχα είναι το Abdulla Bin Zaid Al Mahmoud Islamic Cultural Center, ένα πολιτιστικό ισλαμικό κέντρο με το σπειροειδές τζαμί, εμπνευσμένο από το Μεγάλο Τζαμί της Σαμάρρα του Ιράκ του 9ου αιώνα. Τόσο το βράδυ όσο και την ημέρα ξεχωρίζει οπτικά.
Souq Waqif
Δίπλα ακριβώς στο Bin Zaid βρίσκεται το μεγάλο παζάρι της πόλης. Χρονολογείται στα τέλη του 19ου αιώνα, έχει υποστεί ανακαίνιση το 2006, διατηρεί όμως ακέραια την μορφή, το ύφος, και την ατμόσφαιρα που περιμένει κανείς από ένα ανατολίτικο παζάρι.
Μέσα στα σοκάκια θα βρει κανείς τα πάντα. Το μέρος είναι πόλος έλξης τουριστών φυσικά, και στους ανοιχτούς χώρους υπάρχουν πολλά εστιατόρια, καταστήματα, και art installations.
Γενικά για την Ντόχα
Το άφθονο glam ξεγελάει το μάτι και τον επισκέπτη. Η Ντόχα όμως δεν είναι ένα “εύκολο” μέρος για να ζήσει κανείς. Δεν είναι μόνο η αφόρητη ζέστη που την χτυπάει 9-10 μήνες τον χρόνο, αλλά και η γενικότερη κουλτούρα του τόπου.
Υπάρχει ένα συμπαθητικό μετρό, πεντακάθαρο και γρήγορο, που φτάνει μάλιστα μέχρι το αεροδρόμιο. Οι υπόλοιπες μετακινήσεις συμφέρει να γίνονται με Uber, το οποίο είναι ιδιαίτερα προσιτό στις τιμές.
Το Κατάρ είναι μουσουλμανική χώρα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν οι ανάλογοι περιορισμοί στο αλκοόλ, την εμφάνιση των γυναικών κλπ. Το μεγαλύτερο μέρος του εργατικού δυναμικού είναι φτωχοί μετανάστες από Ινδία, Πακιστάν, Μπαγκλαντές κλπ.
Εάν σας δοθεί η ευκαιρία να σταματήσετε για 24 έως 48 ώρες εκεί, πηγαίνοντας σε κάποιο ασιατικό προορισμό ή επιστρέφοντας από αυτόν, αξίζει τον κόπο. Η πόλη προσφέρει κάτι πιο αυθεντικό από το (σχεδόν χυδαίο) Ντουμπάϊ, είναι σχετικά μαζεμένη, διαθέτει εξαιρετικά ξενοδοχεία, και το κόστος είναι σε λογικά πλαίσια.
Κάποια στιγμή θα ξανακάνω στάση, να δω και τι άλλο έχει να προσφέρει.