City Break #025 | City of Light, City of Love
φως, έρωτας, ομορφιά, τέχνη
Υπάρχουν κάποια μέρη σε αυτό τον κόσμο, τα οποία ξεφεύγουν από την υποκειμενικότητα που χαρακτηρίζει την ομορφιά, το γούστο, την καλαισθησία. Είναι όμορφα εξ ορισμού, αξιωματικά, χωρίς αντίλογο. Όποιο και να είναι τελικά το προσωπικό γούστο του καθενός, και με δεδομένο τον σεβασμό στο δικαίωμα της άποψης, το να πει κανείς ότι το Παρίσι είναι από “meh…” έως άσχημο είναι σοβαρό ατόπημα. Διότι το Παρίσι είναι “η ομορφότερη πόλη του κόσμου” και τίποτε λιγότερο.
Έχω επισκεφτεί την Πόλη του Φωτός και του Έρωτα τέσσερις φορές έως σήμερα, και θα μπορούσα να την επισκέπτομαι δέκα φορές το χρόνο εάν μπορούσα. Στο γράμμα αυτό θα κάνω ένα “κολάζ” (collage, για να μαθαίνουμε και λίγα γαλλικά) για να σας πείσω να (ξανα)πάτε.
Η Πόλη του Φωτός
Αυτή η εικόνα από το Trocadero, την πλατεία στη δυτική πλευρά του Σηκουάνα, το βράδυ με τα φώτα να δίνουν το δικό τους σόου επάνω στον Πύργο του Άϊφελ, είναι κάτι που πραγματικά εύχομαι να μπορέσουν να δουν όλοι έστω και μία φορά στη ζωή τους. Το διασημότερο και πλέον φωτογραφημένο τοπόσημο της πόλης εξηγεί με τον πιο απλό τρόπο γιατί η Πόλη του Φωτός είναι η ομορφότερη στον κόσμο.
Ο διάσημος μεταλλικός πύργος ύψους 330 μέτρων κατασκευάστηκε από τον γάλλο μηχανικό Γουστάβο Άϊφελ μεταξύ 1887 και 1889 για την Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού. Είναι τέτοια η παγκόσμια αναγνωρισιμότητά του, που υπάρχουν δεκάδες αντίγραφα σε όλο τον κόσμο: από το Las Vegas (αλίμονο) και το Τόκιο, μέχρι τα δικά μας Φιλιατρά. Αλήθεια λέω.
Η νύχτα είναι που το Παρίσι λάμπει, και τα διάσημα μνημεία του γεμίζουν το οπτικό πεδίο και επιβάλλοναι με το μέγεθος και το κάλλος τους. Όπως για παράδειγμα το δεύτερο διασημότερο τοπόσημο της πόλης, η Αψίδα του Θριάμβου (Arc de Triomphe) η οποία στέκεται στην Place Charles de Gaulle (από τον διάσημο στρατηγό και πολιτικό ηγέτη της Γαλλίας), πρώην Place de l'Étoile όπου “Étoile = αστέρι”, διότι στο σημείο αυτό διασταυρώνονται δώδεκα λεωφόροι σαν αχτίδες αστεριού. Από την Αψίδα του Θριάμβου ξεκινάει η διάσημο Λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων (Champs-Élysées). Η Αψίδα τιμά τους πεσόντες στους Ναπολεόντειους πολέμους, και κατασκευάστηκε το 1806 μετά τη νίκη του Ναπολέοντα στο Αούστερλιτς.
Ο Σηκουάνας, το μεγάλο ποτάμι που διασχίζει το Παρίσι, προσφέρει διαφορετικές όμορφες εικόνες, όπως η πιο πάνω με την Γέφυρα του Αλεξάνδρου του 3ου με φόντο (τι άλλο;) τον Πύργο του Άϊφελ.
Προχωρώντας προς το νησάκι Île de la Cité, το οποίο θεωρείται το πρώτο σημείο όπου υπήρξε το Παρίσι ως πόλη, η θέα είναι καταπληκτική ιδίως εάν η μέρα είναι καλή.
Η βόλτα κατά μήκος του Σηκουάνα θα οδηγήσει οπωσδήποτε στην διάσημη Παναγία των Παρισίων (Notre-Dame de Paris), η οποία κόντεψε να καταστραφεί από την φωτιά που ξέσπασε το 2019. Ο μεσαιωνικός καθολικός ναός γοτθικού ρυθμού του 1260 βρίσκεται επάνω στο νησάκι Île de la Cité, έχει συνδεθεί με σημαντικές ιστορικές περιόδους και στιγμές του Παρισιού και του γαλλικού έθνους, αλλά και με την λογοτεχνία δια χειρός Βίκτωρος Ουγκώ και του ομώνυμου έργου του με τον Κουασιμόδο.
Περιήγηση
Θυμάμαι ότι σας είχα γράψει στο τέλος του 3ου γράμματος (για τη Λισαβόνα) πως μπορεί κανείς να περιηγηθεί μία πόλη σε μία ημέρα, και είχα χρησιμοποιήσει ως παράδειγμα το Παρίσι. Η παραπάνω διαδρομή που βλέπετε καλύπτει τα περισσότερα βασικά, και δεν είναι ανάγκη φυσικά να την κάνει κανείς σε μία μόνο ημέρα.
Εκτός από όσα έχετε ήδη διαβάσει πιο πάνω, μία βόλτα στην Πόλη του Φωτός θα σας προσφέρει εικόνες μοναδικής ομορφιάς: η πανταχού παρούσα φιγούρα του Πύργου του Άϊφελ, η θέα της Αψίδας του Θριάμβου από το κάτω μέρος της Λεωφόρου των Ηλυσίων Πεδίων, η Place Vendome, οι γειτονιές του Marais και της Beaubourg, οι Κήποι του Λουξεμβούργου, η Όπερα, η γειτονιά της Σορβόννης…
Χρόνο (και λεφτά) να έχει κανείς να περνάει εκεί. Τίποτε άλλο.
Η πιο ωραία θέα
Εάν θέλετε να “αγκαλιάσετε” το Παρίσι με το βλέμμα σας, κατευθυνθείτε στην Galeries Lafayette Paris Haussmann, και ανεβείτε στην ταράτσα. Είναι δωρεάν, και η θέα είναι μάλλον η πιο ωραία της πόλης. Μπροστά σας θα δείτε την Opera Garnier, ο πανταχού παρών Πύργος του Άϊφελ στέκει στο βάθος, και εάν η ημέρα είναι καθαρή θα δείτε μέχρι και την Παναγία των Παρισίων, και οπωσδήποτε την Μονμάρτρη.
Μονμάρτρη
Η πιο “καλλιτεχνική” συνοικία του Παρισιού βρίσκεται σε έναν λόφο στο βόρειο τμήμα του κέντρου, όπου δεσπόζει η Βασιλική της Ιεράς Καρδίας (Sacré-Cœur de Montmartre), με την θέα από εκεί επάνω να είναι μοναδική. Ο ναός εγκαινιάστηκε το 1919.
Η συνοικία έχει μπόλικο καλλιτεχνικό “αέρα”, με μικρά bistrot και cafe διάσπαρτα, με galleries και με καταστήματα με souvenires και με πολύ κόσμο να περιδιαβαίνει τα στενά δρομάκια. Εκεί επάνω ανεβαίνετε με το funiculaire ή teleferique, εάν δεν έχετε την απαραίτητη φυσική αντοχή. Μπορείτε πάντως να κατέβετε με τα πόδια, είναι πολύ όμορφα.
(Είμαστε τίγκα στις γαλλικές λέξεις, έτσι;)
Το Λούβρο
Είναι ένα από τα διασημότερα μουσεία του κόσμου, και απόλυτο must όταν επισκέπτεται κανείς το Παρίσι έστω για μία μόνο ημέρα. Χρονολογείται από το 1190 όταν χτίστηκε ως κάστρο, μετέπειτα υπήρξε ανάκτορο ανά διαστήματα, και από το 1793, λίγο μετά την Γαλλική Επανάσταση, είναι μουσείο.
Η χαρακτηριστική γυάλινη πυραμίδα στον προαύλιο χώρο, η οποία είναι η κύρια είσοδος του μουσείου, προστέθηκε το 1989 στα πλαίσια του μεγάλου project αναβάθμισης, αναγέννησης και ανάδειξης του χώρου.
Το Λούβρο είναι τεράστιο. Θέλει πολλές ημέρες για να μπορέσει να δει και να απολαύσει κανείς τα εκθέματα. Τρία είναι όμως τα πλέον εξέχοντα, αυτά για τα οποία επισκέπτονται το Λούβρο από όλο τον πλανήτη, εκ των οποίων τα δύο είναι ελληνικού ενδιαφέροντος:
Η Νίκη της Σαμοθράκης, το μαρμάρινο γλυπτό της ελληνιστικής περιόδου που ανακαλύφθηκε στο νησί της Σαμοθράκης το 1863, στέκεται στην πλέον περίπτη θέση του μουσείου επάνω στην βάση που θυμίζει πλώρη πλοίου. Προσωποποιεί την θεά Νίκη, κόρη της Στύγας και του Πάλλαντα, και αδελφή του Κράτους, του Ζήλου και της Βίας. Το έκθεμα είναι τρομερά επιβλητικό, με τα ανοιχτά φτερά να προσδίδουν μία απίστευτη αίσθηση δύναμης και δυναμικής.
Η Αφροδίτη της Μήλου (Venus de Milo) είναι ένα αρχαιοελληνικό γλυπτό της ελληνιστικής περιόδου από παριανό μάρμαρο, με άγνωστη την ακριβή χρονική προέλευση, το οποίο ανακαλύφθηκε στο νησί της Μήλου το 1820 και από το 1821 εκτίθεται στο Λούβρο. Πιστεύεται ότι απεικονίζει την θεά του Έρωτα Αφροδίτη, όταν αυτή δίνει το χρυσό “μήλον της έριδος” κατά τον μύθο, όπου και ξεσπά ένας ανταγωνισμός μεταξύ Ήρας, Αθηνάς, και Αφροδίτης, που οδήγησε τελικά στον Τρωϊκό πόλεμο. Φοβερά πράγματα δηλαδή. Πάντως το άγαλμα είναι πανέμορφο.
Last but not least, το διασημότερο ίσως πορτρέτο του κόσμου, ένας μικρός πίνακας 77 επί 53 εκατοστών, δημιούργημα του Leonardo da Vinci, η περίφημη Mona Lisa ή Gioconda. Αυτό το αρχετυπικό δείγμα της ιταλικής αναγεννησιακής τέχνης βρίσκεται σε μία αίθουσα όπου είναι πρακτικά αδύνατο να πλησιάσει κανείς κοντά από τον κόσμο με τις κάμερες και τα κινητά. Σίγουρα ο da Vinci δεν θα ήθελε κανένα έργο του να τυγχάνει τέτοιας ασέβειας, και σε αυτό φταίει η διοίκηση του μουσείου. Στο βίντεο πιο πάνω βλέπετε πως είναι η κατάσταση. Κρίμα.
Το Πάνθεον
Στην καρδιά του Quartier Latin (του λατινικού τμήματος, δηλαδή) βρίσκεται ένα εκπληκτικό κτίριο, το οποίο ολοκληρώθηκε το 1790 και αρχικά προοριζόταν για ναός αφιερωμένος στην προστάτιδα της πόλης Αγία Ζενεβιέβ. Ο Λουδοβίκος ο 15ος όμως, ο οποίος έδωσε την εντολή της κατασκευής, πέθανε προτού ολοκληρωθεί το έργο, μεσολάβησε η Γαλλική Επανάσταση, και η Γαλλική Εθνοσυνέλευση αποφάσισε το κτίσμα να αποτελέσει ένα μαυσωλείο όπου θα αναπαύονταν για πάντα διάφοροι επιφανείς γάλλοι. Ήταν στο πρότυπο του αντίστοιχου Πάνθεον της Ρώμης.
Μεταξύ άλλων, στο Πάνθεον του Παρισιού αναπαύονται ο Βολταίρος, ο Ζαν-Ζακ Ρουσώ, ο (δικός μας) Αλέξανδρος Δουμάς, αλλά και το ζεύγος Κιουρί. Ο τάφος της Μαρίας Κιουρί προστατεύεται από φύλλα μολύβδου, διότι τα λείψανά της είναι ισχυρά ραδιενεργά και θα εξακολουθήσουν να είναι για τουλάχιστον 1500 χρόνια ακόμη, δεδομένου ότι το ραδιοϊσότοπο Ra-226 έχει χρόνο ημιζωής 1600 χρόνια (δηλαδή απαιτούνται 1600 χρόνια για να μειωθεί η ποσότητά του στο μισό). Πάντως η κρύπτη είναι ασφαλής, ο μόλυβδος δεν επιτρέπει στα σωματίδια να βγουν έξω.
Στο κέντρο του Πάνθεον θα συναντήσει κανείς και το περίφημο “Εκκρεμές του Φουκώ”, μία απλή πειραματική διάταξη με την οποία αποδεικνύεται η περιστροφή της γης γύρω από τον άξονά της. Ο γάλλος φυσικός Λεόν Φουκώ είναι επίσης ο εφευρέτης του γυροσκοπίου.
Η συγκεκριμένη κατασκευή αποτέλεσε έμπνευση για τη διάσημη ομώνυμη νουβέλα του ιταλού Ομπέρτο Έκο, με διάφορες εικασίες ως προς τις αναφορές στον μηχανισμό του εκκρεμούς. Δυστυχώς δεν έχω βρει τον χρόνο να διαβάσω το βιβλίο.
Διαμονή, φαγητό, μετακινήσεις
Το Παρίσι είναι μία πολύ ακριβή πόλη, και ούσα η κορυφαία σε επισκεψιμότητα δτον κόσμο δεν έχει λόγο να φθηνύνει. Όμως με προσεκτικό προγραμματισμό μπορεί κανείς να το επισκεφτεί χωρίς να χρεωκοπήσει.
Θα μετακινηθείτε με το μετρό, που είναι το παλαιότερο του κόσμου και πάρα πολύ καλό και λειτουργικό. Πλέον μπορεί κανείς να “φορτώνει” ηλεκτρονικά εισιτήρια στο σχετικό app. Εάν η παρέα είναι κουρασμένη ή είναι πολύ αργά το βράδυ, το Uber είναι για εσάς και δεν κοστίζει πολύ.
Προτιμήστε ξενοδοχείο εξωτερικά του Périphérique, του δακτυλίου που αγκαλιάζει το κέντρο της πόλης, οι διαφορές στις τιμές είναι μεγάλες. Φροντίστε βέβαια να υπάρχει κοντά σταθμός μετρό, και αποφύγετε να είστε έξω αργά το βράδυ σε πιο “περίεργες” περιοχές. Μακριά από το κέντρο τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.
Το φαγητό είναι εξαιρετικό, και μπορεί κανείς να το βρει σε τιμές της τάξης των 40€ το άτομο με κρασί σχεδόν παντού στο κέντρο. Ψάξτε στο Google Maps για “bistrot” και φιλτράρετε τα αποτελέσματα με βαθμολογία 4.0 και πάνω και δεν θα χάσετε. Για φθηνότερα αναζητήστε καμιά boulangerie για πιο πρόχειρο αλλά πάντα νόστιμο φαγητό.
Στο Παρίσι θα πάτε απευθείας με Aegean, Sky Express, Air France και Transavia, με τιμές ανάλογα με την περίοδο και πόσο κοντά στην ημερομηνία του ταξιδιού κλείνετε τα εισιτήρια. Με βαλίτσες στην τιμή υπολογίστε από 150€ έως 200€ το άτομο.
Μην πάτε μες στο καταχείμωνο, η πόλη είναι κρύα και πολύ βροχερή. Προτιμήστε άνοιξη, καλοκαίρι, και φθινόπωρο.
Λάηκ για το βίντεο (όχι αυτό με την τύπισσα απ' τα σοκολατάκια, το άλλο το καλό). Αλλά 'ντάξει, Παρίσι... Τι να πιάσει μπροστά στο Κόβεντρι;
Τέλεια τα γράφεις και τα μιλάς τα γαλλικά αλλά... για το musee d' orsay ούτε λέξη; εκτός αν to be continued η βόλτα α λα φρανσαίζ (σημειωτέον τα χα γλιτώσει εγώ τα γαλλικά τότε...). ΤΟ αγαπημένο μου μουσείο.