City Break #022 | The "Old Smoke"
ταραχές, τιτανικός
Επιστρέφοντας στα city breaks μετά από σχεδόν ένα μήνα, θα σας πάω μία γρήγορη βόλτα σε μία πόλη με μεγάλη και ιδιαίτερα ταραχώδη ιστορία. Η πόλη αυτή ήταν από τις σημαντικότερες στην έκρηξη της βιομηχανικής επανάστασης, σε αυτή ναυπηγήθηκε το διασημότερο ναυάγιο, αυτή έδωσε στο φίλαθλο κοινό έναν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, σε αυτή κυριαρχεί ένα άσβεστο θρησκευτικό μίσος. Καλώς ήρθατε στο Belfast.
Με την ευκαιρία τη επανόδου, να σας πω ότι η παρέα του City Breaker αριθμεί πλέον 102 συνδρομητές, σχεδόν διπλάσιους από το ξεκίνημα. Σας ευχαριστώ όλες και όλους, ελπίζω να συνεχίσω να προσφέρω περιεχόμενο αντάξιο των προσδοκιών σας, και μην διστάζετε να προτείνετε αυτό το blog σε φίλους και γνωστούς.
Μία μικρή αλλά “γεμάτη” πόλη
Το Belfast είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας της Βόρειας Ιρλανδίας, εκείνου του μικρού βορειοανατολικού τμήματος του νησιού της Ιρλανδίας, το οποίο ανήκει στο Ηνωμένο Βασίλειο, έχει νόμισμα την βρετανική λίρα, οι αποστάσεις μετρώνται σε μίλια και γιάρδες, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει ποτέ εάν τελικά είναι κάτι “βρετανικό” ή “αγγλικό” ή “ιρλανδέζικο”.
Για να μην τα μπερδεύετε: η Αγγλία, η Σκωτία και η Ουαλία είναι ξεχωριστές γεωγραφικές οντότητες (όχι όμως διεθνώς αναγνωρισμένες ως κράτη) οι οποίες αποτελούν την Μεγάλη Βρετανία, και μαζί με την Βόρεια Ιρλανδία αποτελούν το “Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας”, H.B. - United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland, UK. Αυτό είναι το διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος, απλώς έχουμε συνηθίσει να λέμε “Αγγλία” όλο αυτό εκεί πάνω και να ξεμπερδεύουμε.
Το Belfast είναι μία “θαλασσινή” πόλη, έχοντας άμεση διέξοδο προς τη θάλασσα της Ιρλανδίας μέσω του ποταμού Lagan, γι αυτό και εκεί γνώρισε μεγάλη άνθηση η ναυπηγική. Προκειμένου να τιμήσουν αυτή την άρρηκτη σχέση με τη θάλασσα, οι τοπικές αρχές εγκατέστησαν στο κεντρικότερο σημείο της πόλης ένα μεγάλο ψάρι καλυμμένο με κεραμικά πλακίδια, τα οποία έχουν επάνω τους τυπωμένη μία τεράστια ποικιλία από εικόνες και κείμενα. Το Big Fish είναι επίσης γνωστό και ως Pat the Fish, επειδή οι επισκέπτες από τα σκωτσέζικα νησιά Orkney το χτυπούσαν απαλά με το χέρι (patting) για καλή τύχη. Go figure…
Το κέντρο του Belfast είναι μικρό, καθαρό, τακτοποιημένο. Ξεχωρίζει κανείς το Albert Memorial Clock, το οποίο “φέρνει” αρκετά στο Big Ben, και κατασκευάστηκε το 1869 στη μνήμη του πρίγκηπα Albert, συζύγου της βασίλισσας Βικτωρίας. Επίσης το City Hall (δημαρχείο) κοσμεί το νότιο άκρο της εμπορικής ζώνης.
Όμως, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον και η πραγματική ταυτότητα της πόλης βρίσκεται άλλες γειτονιές, εκεί όπου για δεκαετίες μαινόταν ένας πόλεμος με πολλή βία και πολλά αθώα θύματα.
The Troubles
Η ιστορία ξεκινάει τον 17ο αιώνα, όταν κατέφθασαν στο νησί της Ιρλανδίας άποικοι από την Αγγλία και τη Σκωτία, με σκοπό να βοηθήσουν στην γεωργική εκμετάλλευση της περιοχής, και τότε “άναψαν τα αίματα” μεταξύ των γηγενών Καθολικών και των αποίκων Προτεσταντών. Δεν ήταν θρησκευτική αντιπαλότητα, όμως η καχυποψία απέναντι στο αντίπαλο δόγμα ουσιαστικά έθεσε την βάση για την μετέπειτα πολιτική κόντρα στο πέρασμα πολλών δεκαετιών και δημιούργησε εθνοτικές ταυτότητες.
Ιστορικά, ολόκληρη η Ιρλανδία αποτελούσε μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου μέχρι το 1919 οπότε ανεξαρτητοποιήθηκε και προέκυψε η σημερινή Δημοκρατία της Ιρλανδίας με πρωτεύουσα το Δουβλίνο, χωρίς όμως το βορειότερο τμήμα της, την σημερινή Βόρεια Ιρλανδία με πρωτεύουσα το Belfast. Αυτή η περιοχή, που αποτελεί τα 2/3 της επαρχίας του Ulster όπου οι μισοί κάτοικοι ήταν πάντα Προτεστάντες, παρέμεινε υπό το βρετανικό στέμμα.
Οι “Ταραχές”, The Troubles όπως είναι γνωστές, κλιμακώθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν ξέσπασαν διαμαρτυρίες από την μειονότητα των Καθολικών ενάντια στους Προτεστάντες που είχαν την εξουσία. Η αστυνομία, στελεχωμένη αποκλειστικά από Προτεστάντες, υπήρξε ιδιαίτερα σκληρή απέναντι στις κινητοποιήσεις. Τον Αύγουστο του 1969, βρετανικές ένοπλες δυνάμεις αναπτύχθηκαν στην περιοχή, προκαλώντας ακόμη περισσότερο τους Καθολικούς.
Η βάση των διαμαρτυριών ήταν η εξωφρενικά άδικη αντιμετώπιση των Καθολικών από τους Προτεστάντες. Οι σημαντικότερες και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας είχαν καταληφθεί σχεδόν αποκλειστικά από Προτεστάντες, με αποτέλεσμα οι Καθολικοί να μεταναστεύουν για να επιβιώσουν, αλλάζοντας έτσι δραματικά εις βάρος τους τις αναλογίες στην περιοχή.
Η παραστρατιωτική οργάνωση IRA (οι Καθολικοί δηλαδή) ακολούθησε τακτικές guerilla war, κυρίως με βομβιστικές επιθέσεις κατά των βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων αλλά και κατά άλλων πολιτικών και επιχειρηματικών στόχων, με πολλές παράπλευρες απώλειες. Η αντίδραση υπήρξε αντίστοιχα βίαιη, με αποκορύφωμα την Ματωμένη Κυριακή (Bloody Sunday) τον Ιανουάριο του 1972, όταν βρετανοί στρατιώτες σκότωσαν 26 άοπλους Καθολικούς πολίτες που διαδήλωναν στην πόλη του Derry.
Η καθημερινότητα των κατοίκων της Βόρειας Iρλανδίας δεν θα μπορούσε να είναι καλή. Οι γειτονιές χωρίστηκαν με τα περίφημα “Τείχη Ειρήνης” (Peace Walls) όπως αυτό στη φωτογραφία που διατρέχει το δυτικό τμήμα της πόλης. Το βόρειο τμήμα του (δεξιά όπως κοιτάζουμε τη φωτογραφία) ανήκει στους φιλοβρετανούς Προτεστάντες, το νότιο στους Καθολικούς.
Οι ταραχές τερματίστηκαν επισήμως στις 10 Απριλίου του 1998 με την “Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής” μεταξύ των εμπλεκομένων. Έκτοτε η Βόρεια Ιρλανδία προσπαθεί να αποδράσει από αυτό το σκοτεινό παρελθόν, η τοπική κοινωνία όμως εξακολουθεί να δυσκολεύεται. Διαβάζω ότι ο διαχωρισμός σε περιοχές κατοικίας συνεχίζεται ακόμη και σήμερα, ακόμη πιο έντονα από παλιά, όχι με την άνωθεν επιβολή αλλά επειδή οι ίδιοι οι κάτοικοι θέλουν να διαχωριστούν μεταξύ τους.
Σας συνιστώ το παρακάτω βίντεο για να πάρετε μία καλή ιδέα.
RMS “Titanic”
Το Belfast υπήρξε τεράστια δύναμη στη ναυπηγική. Ήδη το 1900 το 1/4 ολόκληρου του βρετανικού τοννάζ ναυπηγούνταν εκεί. To 1909 το ναυπηγείο Harland & Wolff ξεκίνησε παράλληλα την κατασκευή δύο σκαφών “Olympic Class” για λογαριασμό της White Star Line. Το πρώτο, το οποίο θα ήταν το μετέπειτα Olympic, είχε τον κωδικό αριθμό 400 ως το 400στό πλοίο της εταιρείας. Το επόμενο, με αριθμό σειράς 401, θα ήταν ο Τιτανικός.
Στον χώρο των παλιών ναυπηγείων υπάρχει σήμερα ένα εξαιρετικό μουσείο αφιερωμένο στο διάσημο υπερωκεάνειο το οποίο βυθίστηκε τον Απρίλιο του 1912 στο παρθενικό του ταξίδι. Εκεί θα δει κανείς ολόκληρη την ιστορία toy, από τον σχεδιασμό έως την κατασκευή.
Ιδιαίτερα συγκινητικό είναι το τμήμα που περιγράφει τη βύθιση. Βλέπει κανείς τα σήματα που έστελνε για βοήθεια, τις απαντήσεις άλλων πλοίων, και μερικά απομεινάρια όπως ένα γιλέκο-σωσίβιο.
Το ταξίδι μου στο Belfast ήταν μικρό μεν αλλά με ικανοποίησε ιδιαίτερα. Υπάρχουν επίσης αρκετές όμορφες περιοχές πιο έξω, στις εκβολές του ποταμού, με ωραία εστιατόρια και όμορφο περιβάλλον για βόλτες.
Για το τέλος, άφησα την αναφορά σε ένα απο τα διασημότερα τέκνα της πόλης: τον George Best, έναν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών και θρύλο της Manchester United. Το ένα από τα δύο αεροδρόμια της πόλης φέρει τιμητικά το όνομά του. Ο George Best πέθανε τον Νοέμβριο του 2005 σε ηλικία 59 ετών, μετά από δεκαετίες καταχρήσεων.
