City Break #015 | US Road Trip '24 ep. 1
όλα είναι δρόμος (1)
Ξέρω, δεν ήμουν συνεπής στο ραντεβού μου και δεν σας έστειλα γράμμα το προηγούμενο ΣΚ σύμφωνα με το δεκαπενθήμερο πρόγραμμα. Έχω όμως 4389 δικαιολογίες, όσες και τα χιλιόμετρα που “έγραψα” στην αμερικανική ενδοχώρα επί μία εβδομάδα, ακολουθώντας δρόμους παλιούς αλλά ένδοξους και ανακαλύπτοντας τα τοπικά θαύματα της φύσης που αν δεν τα δεις από κοντά δεν μπορείς να συλλάβεις το μεγαλείο τους. Το ταξίδι αυτό ήταν μία ευκαιρία να συνδυάσω και να τσεκάρω πολλά bucket list items, με bonus την ολική έκλειψη ηλίου της 8ης Απριλίου 2024 όπως την βίωσα, έστω και με συννεφιά, από το όμορφο Austin.
Καλώς ήρθατε στο 1ο μέρος μίας σειράς όπου θα σας ταξιδέψω από την Πόλη των Αγγέλων μέχρι τα βάθη του Τέξας. Προκειμένου να υπάρξει μία συνέχεια και να κρατήσω το ενδιαφέρον σας αμείωτο, δεν θα παρεμβάλλω κάποιο άλλο προορισμό μέχρι να εξαντλήσω αυτό το ταξίδι.
Ένα Κλασικό Αμερικάνικο Road Trip
Όταν αποφάσισα να πάω να δω την ολική έκλειψη ηλίου στο Τέξας, έκατσα και σκέφτηκα με τι άλλο θα μπορούσα να τη συνδυάσω ώστε να προκύψει ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι που θα θυμάμαι για πάντα. Αποφάσισα να “τραβήξω τη σκανδάλη” κατά πως λένε οι αμερικάνοι και να σχεδιάσω αυτό που είχα προσπαθήσει να κάνω ξανά στο παρελθόν, αλλά δεν το επέτρεψαν οι τότε επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις. Αυτή τη φορά όμως ήμουν αποφασισμένος. Ο τελικός προορισμός (για την ολική έκλειψη ηλίου) θα ήταν κάπου μεταξύ Austin και Dallas, επομένως έπρεπε να βρω πως θα φτάσω εκεί με στυλ. Η απάντηση ήταν παραπάνω από προφανής.
Route 66: The Mother Road
Δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει έστω ακουστά αυτόν τον θρυλικό δρόμο που κάποτε διέσχιζε της ηπειρωτικές ΗΠΑ από το Σικάγο μέχρι το Λος Άντζελες, και υπήρξε η έμπνευση για ένα πραγματικά τεράστιο κομμάτι της αμερικανικής αλλά και παγκόσμιας ποπ κουλτούρας. Δεν είναι ένας απλός αυτοκινητόδρομος αλλά μία ιδέα, ένα σύμβολο.
Ήθελα να καλύψω ένα όσο γίνεται μεγαλύτερο κομμάτι της θρυλικής διαδρομής, και να βάλω ταυτόχρονα στο πλάνο το Grand Canyon και την Monument Valley, δύο σημεία τα οποία είχα επίσης πολύ ψηλά στη λίστα μου εδώ και χρόνια. Επομένως η προφανής κατεύθυνση θα έπρεπε να είναι από τα δυτικά προς τα ανατολικά, ώστε να περάσω από αυτά όσο θα ακολουθώ το Route 66 για να καταλήξω στο Τέξας. Το σημείο εκκίνησης δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από την Πόλη των Αγγέλων, το Los Angeles.
Ελάτε λοιπόν μαζί μου σε αυτή την περιήγηση από την ηλιόλουστη California μέχρι το αχανές Lone Star State, και γνωρίστε αυτό το απίστευτα ενδιαφέρον κομμάτι της ενδοχώρας των ΗΠΑ.
Episode 1 : The City of Angels
Το Boeing 777 της British Airways προσγειώθηκε στο LAX νωρίτερα από την προγραμματισμένη ώρα άφιξης, και μετά από περίπου 40 δύσκολα λεπτά στο immigration (και αρκετές ερωτήσεις της border officer) και άλλα τόσα μέχρι τα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, βρέθηκα πίσω από το τιμόνι ενός Ford Explorer με το οποίο θα “περπάταγα” τη διαδρομή που είχα σχεδιάσει. Προείχε όμως το ξενοδοχείο και το φαγητό.
Επέλεξα να μείνω το πρώτο βράδυ σε ένα από τα ξενοδοχεία γύρω από το αεροδρόμιο, και δεν το μετάνιωσα. Άλλωστε σε αυτή την τεράστια πόλη -ή μάλλον, το άθροισμα 88 (!!!) πόλεων που διαμορφώνουν το λεκανοπέδιο- η μετακίνηση είναι εφικτή μόνο με αυτοκίνητο, οπότε το χαμηλό κόστος σε ξενοδοχείο αεροδρομίου μια χαρά με βόλεψε. Αλλά υπήρχε και ένας ακόμη λόγος.
Ένα ιδιαίτερο σημείο στην περίμετρο του LAX airport, βασικά στην τελική του διαδρόμου 24R, είναι ένα fast food joint που λέγεται In-N-Out Burger. Είναι μεγάλη αλυσίδα στις ΗΠΑ, αρκετά ποιοτική για αυτή την κατηγορία φαγητού, αλλά το συγκεκριμένο προσελκύει “αεροπλανάκηδες” σαν και του λόγου μου επειδή μπορεί κανείς να θαυμάσει αφίξεις κυριολεκτικά πάνω από το κεφάλι του. Εδώ ένα δείγμα:
Santa Monica Pier
Η προβλήτα αυτή στην ομώνυμη βορειοδυτική παραλία του λεκανοπεδίου είναι γνωστή ως σημείο διασκέδασης, και την έχουμε δει σε πολλές ταινίες. Είπα να πάω βραδάκι να δω πως είναι φωτισμένη από τα neon των διαφόρων λουνα παρκ που βρίσκονται επάνω της.
Για μικρές ηλικίες και για τουρίστες είναι ωραίο μέρος, εγώ απόλαυσα λίγο people’s watching αλλά και το άπειρο του Ειρηνικού Ωκεανού από την άκρη της προβλήτας, έστω με σκοτάδι. Ήθελα όμως να πάω για έναν ακόμη λόγο εκεί.
Η Santa Monica Pier είναι το τέλος του Route 66, ο οποίος όπως έγραψα πιο πριν ξεκινάει από το Σικάγο. Ήθελα λοιπόν να καταγράψω στη μνήμη μου το σημείο από το οποίο, έστω θεωρητικά, θα ξεκινούσα το ταξίδι μου προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Venice Beach
Ακριβώς νότια από την Santa Monica βρίσκεται η Venice Beach, βασικά είναι η προέκτασή της. Μία πρωινή βόλτα εκεί αποδείχθηκε πολύ καλή ιδέα για να αρχίσω να προσαρμόζομαι στη μεγάλη διαφορά ώρας (-10 από Αθήνα).
Κατά μήκος της παραλίας επικρατεί ένα απερίγραπτο freak show. Η μυρωδιά της μαριχουάνας σε πιάνει και σε ακολουθεί συνέχεια, οπότε θες δε θες γίνεσαι κι εσύ ωραίος. Από εκεί και πέρα αξίζει απλά να χαζεύεις, από φάτσες μέχρι στυλ μέχρι τατουάζ μέχρι ό,τι θες.
Εάν δεν βαριέστε να ξοδέψετε δύο λεπτά από τον χρόνο σας, εδώ ένα μικρό δείγμα της βόλτας μου επιστρέφοντας προς το αυτοκίνητο.
Λίγο ακόμη LA
Δεν είχα σκοπό να κάνω πλήρες tour της πόλης, δεν είχα άλλωστε τον χρόνο, και αυτό το αφήνω για το μέλλον. Άλλωστε έπρεπε να υπολογίσω το βράδυ να βρίσκομαι στο San Bernardino, που είναι μία από τις πόλεις του λεκανοπεδίου ανατολικά του κυρίως LA, για να ξεκινήσω την επόμενη ημέρα τη διαδρομή μου. Οπότε έκανα μία γρήγορη -όσο μου επέτρεπε το αδιανόητο traffic- βολτίτσα από μερικά χαρακτηριστικά σημεία.
Οι μύστες των ταινιών δράσης θα αναγνωρίσουν αμέσως το θρυλικό Nakatomi Plaza από την ταινία "Die Hard” του 1988. Από εκεί πέφτει κάθε χρόνο ο κινηματογραφικός Hans Gruber (ο τεράστιος Alan Rickman) για να πούμε ότι επιτέλους ήρθαν τα Χριστούγεννα. Δεν το έχανα με τίποτε.
Δεν ξέρω τι γνωρίζετε για το Cecil Hotel στο LA downtown, εγώ δεν γνώριζα μέχρι που μου είπε η κόρη μου ότι είναι διαβόητο για τον αφύσικα μεγάλο αριθμό αυτοκτονιών που έχουν συμβεί εκεί, αλλά και πολλών ανεξήγητων θανάτων. Σήμερα είναι κατοικίες για πολύ χαμηλά εισοδήματα, έχει φυσικά κάκιστη φήμη όπως και όλη η περιοχή εκεί, το περίφημο Skid Row με τους πάρα πολλούς άστεγους. Τόλμησα να σταματήσω απλώς απέναντι για να βγάλω μία φωτογραφία. Yπάρχει μία μίνι σειρά 4 επεισοδίων στο Netflix για αυτό.
Έκανα ένα πέρασμα φυσικά από το Beverly Hills, την περιοχή με την απίστευτα υπερβολική επίδειξη πλούτου. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βγάλω περισσότερες φωτογραφίες, διότι στην πρώτη μου κιόλας στάση ένας ευγενέστατος κύριος με γιλέκο ιδιωτικής εταιρείας security ήρθε και με ρώτησε τι κάνω εκεί, αν ψάχνω κάποιον, αν εργάζομαι για κάποιον στην περιοχή (…) και τέλος πάντων αν μπορεί να με βοηθήσει σε κάτι. Παρά την ευγένεια, το ύφος του ήταν ξεκάθαρα “πάρε δρόμο”. Ο κανόνας σε αυτά είναι πάντοτε “ου μπλέξεις”.
Οι νεότεροι αναγνώστες στο άκουσμα του Beverly Hills φέρνουν στο μυαλό τους τον Μπράντον, τη Μπρέντα, τον Ντύλαν, την Κέλλυ και όλο αυτό το παρεάκι της διάσημης τηλεοπτικής σειράς των 90’s. Η δική μου “σειρά” που είμαστε λίγο μπουμερόστοκοι θυμόμαστε αυτό:
Let the road trip begin
Το δεύτερο βράδυ κοιμήθηκα στην περιοχή του San Bernardino, που είναι ένα από τα σημεία του Route 66. Το επόμενο πρωί φούλαρα βενζίνη και ξεκίνησα νωρίς για την επόμενη στάση, το Flagstaff της Arizona, για το οποίο θα διαβάσετε στο επόμενο γράμμα.
Για να σας βάλω λίγο στο κλίμα, η οδήγηση στα ατελείωτα interstates γίνεται λιγότερο βαρετή με κομμάτια όπως αυτό το κλασικό του Waylon Jennings, το οποίο οι άνω των 45 λογικά έχουν για πάντα αποτυπωμένο στις παιδικές τους αναμνήσεις.
(Μπο, Λουκ, Νταίζη, θείε Τζέσι, Μπος Χογκ, σερίφη Ρόσκο, και φυσικά Στρατηγέ Λη, είστε ένα κομμάτι από τα νιάτα μας…)
Ο ορισμός του roadtrip ;)
Άξιος, Σωτήρη! Την επόμενη, αν τα καταφέρεις, δοκίμασε προς Seattle! Εκπληκτικά μέρη κι εκεί!