City Break #008 | Sekai no Kyōto
City Break #008 | Sekai no Kyōto
η παλιά αυτοκρατορική Ιαπωνία
Σας άργησα μία εβδομάδα λόγω έκτακτου ταξιδιού και ασθένειας. Στο σημερινό γράμμα επιστρέφω στην αγαπημένη μου Ιαπωνία και την παλιά πρωτεύουσά της, ίσως την εντυπωσιακότερη πόλη της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου. “Sekai no Kyōto” σημαίνει “το Κυότο του κόσμου όλου”.
Οι φωτογραφίες είναι από δύο διαφορετικά ταξίδια.
Η αυτοκρατορική πρωτεύουσα
Ήταν το μακρινό 794 όταν ο αυτοκράτορας Kanmu επίλεξε το σημερινό Κυότο για τη νέα έδρα της αυτοκρατορικής αυλής, και σχεδίασε την πόλη σύμφωνα με τις αρχές του κινεζικού φενγκ σούι. Από τότε και για τα επόμενα 1100 χρόνια το Κυότο ήταν η πρωτεύουσα της Ιαπωνίας, μέχρι που ο αυτοκράτορας Meiji μετέφερε την πρωτεύουσα στο Edo -το σημερινό Τόκιο.
Σήμερα το Κυότο είναι η αδιαμφισβήτητη πολιτιστική πρωτεύουσα της Ιαπωνίας, διαθέτοντας έναν μεγάλο αριθμό βουδιστικών και σιντοϊστικών ναών, καθώς και το δεύτερο αρχαιότερο πανεπιστήμιο της χώρας. Είναι ο κορυφαίος τουριστικός προορισμός στην Ιαπωνία (τεράστιος ο αριθμός των επισκεπτών σε σημείο να μην μπορείς να περπατήσεις) και όχι άδικα εδώ που τα λέμε.
Nijo Castle
Η γνωριμία με την παλιά αυτοκρατορική πρωτεύουσα ξεκινάει οπωσδήποτε από το Nijo castle, ή Nijō-jō, στο κέντρο της σημερινής πόλης. Ολοκληρώθηκε το 1626 και ήταν η έδρα του shogun Tokugawa Ieyasu, του πρώτου shogun της περιόδου Edo. Οι Shogun ήταν οι πολέμαρχοι, διορισμένοι από τον αυτοκράτορα, για τον έλεγχο των περιοχών.
Μεγάλο ενδιαφέρον έχει το εσωτερικό του κεντρικού παλατιού Ninomaru, και ο τρόπος που ήταν οργανωμένο σε ότι αφορούσε τους επισκέπτες. Οι ιεραρχικά χαμηλότεροι γίνονταν δεκτοί μόνο στα πρώτα εξωτερικά δωμάτια, με τους πιο σημαντικούς και ανώτερους να γίνονται δεκτοί έως και στο δωμάτιο του shogun.
Τα ξύλινα πατώματα είναι γνωστά ως “πατώματα αηδονιού” -nightingale floors- λόγω ενός ήχου σαν κελάηδισμα πουλιών που παράγουν όταν περπατάει κανείς επάνω τους, εξαιτίας των μεταλλικών συνδετήρων που τα συγκρατούν. Η κατασκευή αυτή είχε σκοπό να προειδοποιεί όταν κάποιος πλησίαζε περπατώντας.
Kinkaku-ji
Το “χρυσό περίπτερο” -Golden Pavillion- είναι το χαρακτηριστικότερο ίσως αξιοθέατο στο Κυότο, και όχι άδικα.
Ήταν το σπίτι που ο shogun Ashikaga Yoshimitsu επέλεξε να αποσυρθεί στα γεράματά του, και σύμφωνα με την επιθυμία του μετατράπηκε σε βουδιστικό ναό ζεν μετά τον θάνατό του το 1408. Οι δύο επάνω όροφοι είναι καλυμμένοι εξωτερικά από φύλλα ατόφιου χρυσού. Έχει καταστραφεί ολοσχερώς αρκετές φορές, με τελευταία το 1950 όταν το έκαψε ένας φανατικός μοναχός. Η σημερινή του μορφή είναι από το 1955.
Kiyomizu-dera & Higashiyama
Ο βουδιστικός ναός του Αγνού Νερού στα ανατολικά της πόλης, πήρε το όνομά του από την αγνότητα που πιστεύεται ότι έχουν τα νερά του καταρράκτη Otowa που βρίσκεται σε αυτό το σημείο.
Το ξύλινο δώμα προσφέρει μία φοβερή θέα, το σύμπλεγμα από παγόδες και ναούς είναι έτσι κι αλλιώς πολύ όμορφο, αλλά αυτό που αξίζει να δει κανείς είναι οι τρεις ροές τρεχούμενου αγνού νερού όπως έρχονται από τον καταρράκτη. Κάθε ροή θεωρείται ότι προσφέρει κάτι διαφορετικό: μακροζωϊα, επιτυχία στις σπουδές, τύχη στην ερωτική ζωή. Οι επισκέπτες μπορούν να πιουν από ποτήρια με μακριά ράβδο, όμως θεωρείται απληστία να πιει κανείς και από τις τρεις.
Από τον ναό ξεκινάει η περιοχή Higashiyama με τα γραφικά σοκάκια και τα διατηρητέα παλιά σπίτια, η οποία οδηγεί στο ναό Yasaka.
Είναι ό,τι πιο παραδοσιακό θα βρει κανείς στο Κυότο, και η βόλτα αξίζει πολύ αρκεί να μην έχει την ακραία ζέστη και υγρασία του καλοκαιριού αλλά και τα στίφη των τουριστών.
Fushimi Inari-taisha
Ίσως το πιο “instagram-ικό” σημείο του Κυότο, είναι ο σιντοϊστικός ναός Fushimi Inari στα νότια της πόλης, διάσημος για τις χιλιάδες πύλες torii οι οποίες σχηματίζουν μονοπάτια τα οποία ξεκινούν από το πίσω μέρος του ναού και οδηγούν στο ιερό βουνό Inari.
Τα χιλιάδες αυτά torii είναι δωρεές ιδιωτών και εταιρειών, κάτι που έρχεται ως έθιμο από την περίοδο Edo.
Inari είναι η σιντοϊστική θεότητα, το ιερό πνεύμα, του ρυζιού, και τα kitsune, οι αλεπούδες, είναι οι προστάτες των φυτειών ρυζιού επειδή κυνηγούν και εξολοθρεύουν τα τρωκτικά που τις απειλούν. Γι αυτό και θα βρει κανείς εκατοντάδες αγάλματα αλεπούδων έξω από τον ναό.
Arashiyama
Το άλλο πασίγνωστο “instagram-ικό” σημείο στο Κυότο είναι το δάσος μπαμπού στην περιοχή της Arashiyama στα νοτιοδυτικά της πόλης.
Η περιοχή ήταν ήδη από αιώνες προορισμός αναψυχής των ευγενών, λόγω του φυσικού κάλλους. Σήμερα είναι από τα ομορφότερα σημεία της Ιαπωνίας τόσο στην περίοδο της ανθοφορίας των κερασιών όσο και το φθινόπωρο.
Για όσους έχουν την αντοχή να ανέβουν τη σχετικά απότομη ανηφόρα, υπάρχει και ένα καταφύγιο άγριας ζωής με πολλούς πιθήκους που κυκλοφορούν ελεύθερα.
Στο έγκυρο και εξαιρετικό japan-guide.com θα βρει κανείς ένα βίντεο με τα σημαντικότερα αξιοθέατα του Κυότο, αλλά και όλες τις πληροφορίες που θα ήθελε κανείς για να προγραμματίσει την επίσκεψή του.
Η διαμονή στο Κυότο δεν είναι ιδιαίτερα ακριβή, ούτε το φαγητό. Προτείνεται η επίσκεψη είτε άνοιξη είτε φθινόπωρο, ώστε ο καιρός να είναι καλός και οι επισκέπτες λιγότεροι. Το καλοκαίρι δεν συνιστάται, η ζέστη και η υγρασία είναι αφόρητες.
Εναλλακτικά μπορεί κανείς να μείνει και στην Οσάκα, μισή ώρα με το τρένο απόσταση, την οποία θα σας συστήσω μαζί με την Nara σε επόμενο γράμμα.